- Być mamą to szczęście i ogromne wyróżnienie, ale również odpowiedzialność i duże wyzwanie. Kiedy natomiast pojawia się choroba dziecka i pobyt na oddziale onkologii, "być mamą" zmienia się w heroiczną walkę z losem. To ciągła troska, nieprzespane noce i wiele dni kiedy, mimo zmęczenia, mama wciąż jest w 200 procentach poświęcona dziecku. Dlatego całym sercem wspieramy każdą z nich - mówi Krystyna Skrzycka, wiceprezes Fundacji "Pomóż Im". - Jesteśmy bardzo wdzięczni wspaniałym artystom Opery i Filharmonii Podlaskiej, którzy przyjęli nasze zaproszenie i wyśpiewali życzenia. Zaangażowanie władz i zespołu opery pokazuje jak wszyscy doceniamy matki chorych dzieci - dodaje Krystyna Skrzycka.
Zaczęło się od "Piosenki dla mojej matki" Ireny Santor w wykonaniu Moniki Ziółkowskiej. Potem niezwykła publiczność wysłuchała "Matki" Seweryna Krajewskiego (śpiewał Rafał Supiński), "Nie żałuję" Edyty Geppert w wykonaniu Doroty Białkowskiej-Krukowskiej, "Perfect" Eda Sheerana pięknie zagranego na skrzypcach przez Marcina Roszkowskiego oraz "Dziękuję ci mamo" Anny German zaśpiewane przez Paulinę Malinowską.
Słowa refrenu tego utworu w takim miejscu nabierają dodatkowego znaczenia.
Dziękuję, mamo, za troskę w oczach
I uśmiech, co kryje Twój ból i rozpacz,
Ale najbardziej dziękuję za to
Że jesteś, mamo.
Na wielki finał Bartłomiej Łochnicki, z towarzyszeniem wszystkim artystów, podkreślił, że "Nie ma jak u mamy" wykonując znany przebój Wojciecha Mlynarskiego. Solistom przez cały czas akompaniował pianista Max Fedorov.
Władze opery i soliści, muzycy, a także realizatorzy i technicy zaangażowali się w akcję bezinteresownie. Utwory zaśpiewano na specjalnie rozstawionej scenie z nagłośnieniem ? opera na kilka godzin po prostu przeniosła się pod dziecięcy szpital.
Fundacja "Pomóż Im" na co dzień prowadzi hospicjum domowe dla dzieci i opiekuje się Kliniką Pediatrii Onkologii i Hematologii Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Organizowane przez nią wydarzenia pozwalają na chwilę oderwać się od szpitalnej codzienności i zachować także dobre wspomnienia z okresu walki z chorobą. W klinice olbrzymią rolę odgrywają fundacyjni wolontariusze, którzy odwiedzają dzieci. Nie mogą się doczekać, by po ustaniu obostrzeń ponownie widywać się z małymi wojownikami.
fot. Michał Heller (OiFP)
