Pora kwitnienia w obrazach Darii Ostrowskiej jest opowieścią o kobiecym pięknie, kruchości i sile. Procesie dojrzewania do bycia w pełni sobą, w którym każda kobieta czerpie siłę z całej gamy emocji. Odkrywanie własnej tożsamości, to proces który zachodzi powoli, jest drobną kropką całości obrazu, i choć odbywa się w skupieniu na sobie, nie jest przeżyciem indywidualnym. To także wspólnota jak łąka, gdzie wszystkie kwiaty czerpią ze swojej wzajemnej obecności i bliskości.
Sylwetki kobiet stają się tu metaforą duchowego cyklu życia w którym wspomnienia, sny, miłość czy smutek są wodą, która odżywia wnętrze i pozwala wzrastać. To przypomnienie, że wszystkie doświadczenia prowadzą każdego indywidualną drogą i każdy ma inną porę kwitnienia, że czasem trzeba długo czekać, pozwolić sobie na wzrastanie, zaakceptować własny rytm. A kiedy nadejdzie właściwy moment - rozwinąć się w pełni z odwagą i dumą, jak kwiat.