Początek filmu zaczyna się gdy główna bohaterka (Amy Schumer) jest na zakupach w sklepie z odzieżą, razem z przyjaciółką aby kupić sobie jakieś nowe ubrania i podzielić się swoimi planami wakacyjnymi. Okazuje się jednak, że Emily pracuje w tym sklepie i zamiast doradzać swojej klientce zagaduje ją. W stosunku do krytykującej ją szefowej (lista jej wykroczeń w tej pracy jest zdumiewająco długa) jest bardzo pyskata, co skutkuje wyrzuceniem z pracy. Następnie rzuca ją chłopak (wyglądający jak typowy, filmowy bezdomny), który sugeruje, że nigdy jej nie kochał i był z nią tylko dlatego, że nie był w stanie znaleźć sobie nikogo lepszego, a teraz gdy jego kariera muzyczna się rozwija nie będzie miał już z tym problemu.
To tylko początek gnębienia głównej postaci w tym filmie. Bilety, które kupiła do Ekwadoru są nierefundowane, a ona sama jest zdeterminowana tam pojechać. Nikt ze znajomych nie chce się z nią wybrać (czemu nie ma co się dziwić biorą pod uwagę sposób w jaki ich traktuje), a do tego okazuje się, że wielu z nich jest ona dłużna pieniądze. Przekonuje więc swoją matkę (Goldie Hawn) aby ta wybrała się z nią na wczasy (sposób, w jaki to robi to jedna z najzabawniejszych rzeczy w tym filmie) po tym gdy dowiaduje się, że jej rodzicielka, Linda w młodości była bardzo przebojowa i rządna przygód.
Linda jest bardzo samotną kobietą otoczoną kotami i mającą obsesję na punkcie bezpieczeństwa. Zachowuje się i ubiera jak typowa wariatka, co ma w sobie bardzo dużo uroku. Całe swoje życie skupiła na wychowywaniu swojej córki i syna w czym nie odniosła za wielkiego sukcesu (co wypominane jest przez cały film). Większość czasu spędza w domu (często z synem, który zachowuje się jak dziecko mimo dorosłego wieku) poza wychodzeniem na zakupy, basen i zajęcia lepienia w glinie, podczas których stwarza depresyjne rzeźby. Mimo wszystko podczas podróży momentami budzi się w niej dawne "ja" i improwizując ratuje sytuację. Często dzieje się to w bardzo zaskakujący i przemyślany sposób.
Kadr z filmu
Pomimo dużego potencjału Goldie Hawn (ze względu na jej zdolności aktorskie w filmach komediowych) można mieć co do jej roli wielkie nadzieje jednak nie ma ona zbyt wielu okazji aby popisać się swoim humorem, a dialogi, które wypowiada są zazwyczaj bardzo krótkie.
W przeciwieństwie do swojej rodzicielki główna bohaterka jest bardzo ciężka do polubienia. Wydaje się mieć przesadną i nieuzasadnioną pewność siebie (od razu widać, że jest ona tylko udawana). Jest wulgarna, gwałtowna, mało inteligentna i nieciekawa. Zdaje się nic sobą nie reprezentować i bardzo niewiele się przez film zmienia.
Jej naiwność jest tym co nakręca akcję filmu. Kilka godzin po tym jak zagadał do niej przystojny mężczyzna przy barze wybrała się z nim na imprezę, na której się upiła, a dzień później razem ze swoją mamą (której dziecinnym sposobem zabrała część książki i zrobiła z niej zakładnika) jadą dziwną i podejrzaną trasą w nieznane miejsce. Niechcący zabija kilka osób i zawsze udaje jej się powiedzieć i zrobić to, co powinna by jeszcze bardziej pogorszyć sytuację.
Film jest bardzo chaotyczny. Pomimo kilku zabawnych sytuacji i momentami szybkiej akcji ciągnie się kilka godzin (chociaż twa tylko półtorej). Większość zabawnych sytuacji i dialogów jest mało oryginalna (z kilkoma wyjątkami) i skupia się głównie na wgniataniu głównej bohaterki w ziemię. Niektóre sytuacje są aż tak przewidywalne i pewne, że jest to śmieszne i może być uznane za celowy zabieg.
Jednak bardzo mocnym plusem filmu zdecydowanie jest miejscami jego nieprzewidywalność. Na przykład gdy przewodnik posiadający aparycję rewolwerowca z Dzikiego Zachodu albo poszukiwacza przygód w Brazylijskiej Puszczy okazuje się być amatorem i bierze do ręki liane aby przedostać się na drugą stronę przepaści to (zamiast wykonać popisowy numer godny Tarzana) spada w nią w się zabija. Ten realizm jest mile widzianym elementem filmu, ponieważ rzadko się zdarza aby w typowej komedii nastawionej na idiotyczne postacie i zachowania zdarzało się coś co na prawdę zaskoczy widza.
Niestety, realizm ten ustępuje pod nawałem głupoty. Najcięższa do przetrawienia jest scen, która bardzo psuje film - moment wyciągania tasiemca z przewodu pokarmowego Emily. Odbywa się to bowiem poprzez wywabianie go kawałkiem surowego mięsa przez usta głównej bohaterki. Jako, że to stworzenie jest dosyć znanym pasożytem i chyba już każdy wie, że taka "terapia" nie ma szans powodzenia bez sensu wydaje się nazywanie tego pasożyta (wyglądającego jak zminiaturyzowany Czerw Pustyni z Diuny) tasiemcem. Wystarczyło by tylko nadać mu jakąś egzotyczną, nieznaną nazwę oraz pochodzenie i cała ta sytuacja była by o wiele bardziej logiczna.
Kadr z filmu
Niestety ta nieprzewidywalność ustępuje jednak pod nawałem głupoty. Najcięższym do przetrawienia i bardzo psującym film jest moment wyciągania tasiemca z przewodu pokarmowego Emily. Odbywa się to bowiem poprzez wywabianie go kawałkiem surowego mięsa przez usta głównej bohaterki. Jako, że to stworzenie jest dosyć znanym pasożytem i każdy chyba już wie, że ten sposób nie ma szans zadziałać trudno w tej senie znaleźć sens. Wystarczyło by przecież tego "tasiemca" (wyglądającego jak zminiaturyzowany Czerw Pustyni z Diuny) nazwać jakoś inaczej, nadać mu egzotyczne pochodzenie i procedura pozbywania się go miałaby o wiele bardziej sensowne wytłumaczenie.
Muzyka jest momentami piękna, tak samo jak malownicze krajobrazy. Efekty specjalne są przerysowane w zabawny sposób, co na pewno jest planowanym zabiegiem. Całość na pewno nie trafi do gustu fanom inteligentnego humoru ale może spodobać się tym, którzy szukają zabawnej, momentami głupiej ale także nie tracącej gruntu pod nogami komedii.
W Białymstoku film do obejrzenia w kinach sieci Helios
Zwiastun filmu
BABSKIE WAKACJE (Snatched)
premiera: 4 sierpnia 2017
Czas trwania: 90 min
produkcja: USA
Obsada:
Amy Schumer (Emily Middleton)
Goldie Hawn (Linda Middleton)
Joan Cusack (Barb)
Ike Barinholtz (Jeffrey Middleton)
Wanda Sykes (Ruth)
Christopher Meloni (Roger Simmons)
