Od środy jesień będzie z bluesem

W środę 27 listopada zaczyna się w Białymstoku Jesień z bluesem. To najstarszy w Polsce festiwal bluesowy. Odbywa się zawsze w listopadzie, zawsze przy komplecie publiczności. Króluje blues akustyczny, elektryczny, blues-rock, gospel, boogie, jump czy swingujący rhythm'n'blues.

Mamy w tym roku 35. edycję festiwalu - trwa cztery dni, od 27 do 30 listopada

Program festiwalu:

27 listopada 2019

godz. 20:00, sala Forum, bilet 20 zł

The Singing Gospel Sista's - Gospel, My Father Taught Me (USA/DE)

28 listopada 2019

godz. 20:00, sala Forum, bilet 25 zł

Three Ladies of Blues - Celebrating the Great Ladies of Blues (USA/DE)

PUHOVSKY & The Recyclers (PL) - transmisja do Radiowej "Trójki"

29 listopada 2019

godz. 18:00, sala Forum, bilet 60 zł - wyprzedane

Blues Junkers (PL)

Trainman Blues (DK)

Thorbj?rn Risager & The Black Tornado (DK)

godz. 23:00, klub Fama, bilet 25 zł 

Lisa Lystam Family Band (SE)

30 listopada 2019

godz. 18:00, sala Forum, bilet 60 zł - wyprzedane

J.J. Band (PL)

Sue Foley (CA)

Brandon Santini (USA)

godz. 23:00, klub Fama, bilet 25 zł

Noah Wotherspoon (USA)

Festiwalowi towarzyszą dwie wystawy fotografii: Moments Andrzeja Piecielskiego (foyer Forum) oraz Backstage Tomasza Pienickiego (Klub Fama). 

Bilety w kasie Forum (ul. Legionowa 5), kasie BOK/CLZ (ul. Warszawska 19) i na stronie bilety.bok.bialystok.pl

Organizator: Białostocki Ośrodek Kultury.

Festiwal zrealizowany z dotacji Miasta Białegostoku i objęty honorowym patronatem Prezydenta Miasta Białegostoku.

Informacje o artystach:

The Singing Gospel Sista's - Gospel, My Father Taught Me

The Singing Gospel Sista's, czyli Joan Faulkner, Deborah Woodson, Harriet Lewis z towarzyszeniem The Gustav Csik Trio zabiorą nas w niepowtarzalną podróż przez świat duchów, tradycji i wiary. Ta muzyka wyraża styl życia, nadzieję i poświęcenie Afroamerykanów, ale też miłość, radość życia i pasję. Usłyszymy tradycyjne pieśni gospel takie jak "Kumbajah", "Motherless Child" czy "Oh ?Happy Day", "Battle of Jericho" i "When The Saints Go Marching In".

Joan Faulkner pochodzi z Gary w Indianie. Jest nazywana "The Voice" - "Głos". Od dekad cieszy się uznaniem słuchaczy w Europie i USA. Zaczęła śpiewać w wieku trzech lat kościele swojego ojca w Chicago. Jako 14-latka dyrygowała chórem, 3 lata później nagrała pierwszą piosenkę i została asystentką dyrygenta chóru stanu Illinois. Faulkner porusza się w wielu gatunkach, takich jak R&B, jazz, gospel, spirituals, pop czy muzyka klasyczna. Podczas występów jej głos sięga każdego słuchacza, bez względu na to czy jest kilka tysięcy czy kilkunastu. Joan Faulkner przybyła do Europy w 1978 r. jako żona żołnierza i od tego czasu jej muzyczna kariera się rozwija.

Deborah Woodson urodziła się w stanie Georgia. Ukończyła North Carolina Central University na kierunku muzyka. Karierę rozpoczęła w Nowym Jorku, gdzie wyrażała swój styl od gospel po operę. Grała na scenach w całych Stanach Zjednoczonych, w tym przed prezydentem. Występowała w ponad 20 krajach. W 1997 Deborah przeprowadziła się do Kolonii. Odniosła natychmiastowy sukces, występując często w telewizji. Założyła zespół "Gospel- Soulmates" i wyprodukowała z nim trzy albumy. Jest współautorką trzech książek. Grała także w kilku musicalach i napisała dwie z nich.

Harriet Lewis urodziła się w Filadelfii w Pensylwanii i jest pochodzenia jamajskiego. Zaczęła śpiewać w wieku 12 lat w kościele baptystycznym, później zorganizowała chór dziecięco-młodzieżowy, który występował na całym Wschodnim Wybrzeżu. Głos Lewi to wulkan w czasie erupcji, a w trakcie występów podkreśla go mimiką i gestykulacją. Lewis jest nazywana najlepszą europejską wokalistką soulową, bluesową i jazzową.

The Gustav Csik Trio

Gustav Csik to jeden z najlepszych współczesnych jazzowych pianistów. Zaczął grać w wieku 16 lat i ukończył konserwatorium muzyczne w Miszkolcu. Pochodzi z rodziny kompozytorów, więc nic dziwnego, że w jego grze można usłyszeć wspaniałą wirtuozerię. Inspiruje się twórczością najlepszych amerykańskich pianistów jazzowych, takich jak Oscar Peterson, Art Tatum czy Earl Garner. Jak wielu pianistów przed nim szlifował swoje umiejętności grając w barach i klubach. Csik przenosi na fortepian rytm swojego serca, z uczuciami i emocjami, które działają na słuchaczy jak magia.

Joan Faulkner - wokal

Deborah Woodson - wokal

Harriet Lewis - wokal

Gustav Csik - fortepian

Sangoma Everett - perkusja

Giorgios Antoniou - bas

Three Ladies of Blues - Celebrating the Great Ladies of Blues (USA/DE)

PUHOVSKY & The Recyclers (PL) - transmisja do Radiowej "Trójki"

Three Ladies of Blues - Celebrating the Great Ladies of Blues

Te trzy panie to totalny nokaut. Śpiewają tak, jak wyglądają: silnie, swingująco i seksownie. Ich siła, wokal i emocjonalna wirtuozeria są niesamowite. Trzy różne niesamowite głosy oraz wpadający w oko wygląd.

Słuchacze zostaną porwani i wywiezieni do Harlemu z przeszłości, gdzie występowali wielcy bluesowi wokaliści, tacy jak Bessie Smith, Ma Rainey i Billy Holiday, Diana Washington i wiele innych gwiazd czarnej amerykańskiej muzyki.

Te kobiety potrafią śpiewać. Ze swingiem w muzyce i radością w duszach uosabiają szczęście, i radość oraz gwarantują świeży, otwarty i energetyczny występ.

Puhovsky & The Recyclers

Nowa muzyczna idea Romka Puchowskiego, gitarzysty roku w tegorocznym plebiscycie "Blues Top". Projekt, w którym archetypiczne brzmienia, formy przeistaczane są w nową muzyczną materię. Takie są piosenki Romka Puchowskiego - z jednej strony nawiązują do tradycji, z drugiej niosą współczesny przekaz, komentują otaczającą nas rzeczywistość. Muzycy wykorzystują między innymi stare instrumenty, często w ostatniej chwili ocalone przed unicestwieniem, czy też instrumenty własnoręcznie wykonane, na przykład z elementów instalacji hydraulicznych.

Romek Puchowski: "Od dłuższego czasu nosiłem się z zamiarem stworzenia projektu opartego o rodzaj muzycznego minimalu, nawiązującego do zamierzchłej bluesowej tradycji. Budowania muzycznych struktur, w których jest przestrzeń, powietrze dla naturalnych, pełnych niuansów akustycznych brzmień. Czuję, że świetnie będzie to konweniowało z charakterem piosenek które ostatnio piszę".

Romek Puchowski - śpiew, DOBRO, slide, gitara romantyczna

Catalin Tzetze Radulescu - harmonijka ustna, telenka

Ryszard Tymon Tymański - bas

Jacek Prościński - instrumenty perkusyjne

Blues Junkers (PL)

Zespół powstał w 2014 roku w Warszawie z inicjatywy małżeństwa Natalii i Dominika Abłamowiczów. Jego nazwa, nawiązująca do piosenki Championa Jacka Dupree, to wyraz przywiązania do starej amerykańskiej muzyki, w szczególności bluesa, rhythm'n'bluesa, boogie-woogie, barrelhousa i soulu. Blues Junkers to mały zespół bez basisty, z niewielkim zestawem perkusyjnym. Taki minimalizm zmierza do osiągnięcia wyjątkowego dźwięku, opartego na tradycyjnych barrelhousowych klawiszach połączonych z nowszą, ale wciąż klasyczną, bluesową gitarą w stylu B.B. Kinga czy Freddiego Kinga. Najważniejszą osobą w zespole jest wokalistka Natalia, której sposób śpiewania przypomina styl najlepszych bluesowych wokalistek, takich jak Lil Green, Katie Webster, Etta James czy Ruth Brown.

Pierwszy album zespołu, "Blues Not Dead", był mieszanką klasycznego bluesa, soulu i boogie-woogie. Jego najnowsza płyta, "Night Time" (2019), zawiera dziewięć autorskich utworów. Oprócz klasycznego rhytm'n'bluesa ("Good Evening Everybody", "Mama don't like", "Hey Boy", "Don't talk me to death") znajdziemy tu utwory jazzujące ("Nighttime", "Somebody told me", "Poczekalnia PKP", "Mellow wine"), soulowe ("Stranger's eyes", "Life's like that"), a nawet rockabilly ("Slow down brother").

Blues Junkers zdobyli tytuł najlepszego bluesowego debiutanta w 2015 roku, a już rok później reprezentowali Polskę na European Blues Challenge we Włoszech. W 2018 roku wokalistka Natalia Abłamowicz została uznana najlepszą polską bluesową wokalistką!

Zespół występował na największych festiwalach w Polsce, takich jak: Rawa Blues, Jesień z Bluesem, Suwałki Blues Festiwal, Blues Express, Olsztyńskie Noce Bluesowe, Polish Boogie Festival i Jimiway Blues Festival oraz za granicą: Eutin Blues Baltica, European Blues Challenge, Blues Apertif.

Trainman Blues (DK)

Zespół narodził się z inicjatywy irlandzkiego wokalisty i tekściarza Richarda Farrella oraz duńskiego basisty i producenta Lausta Nielsena.

Swój pierwszy koncert zagrali w 2016 roku w barze Charlie Scotts i tak im się spodobało wspólne granie, że wkrótce napisali swój pierwszy hit "Wholesome Treat". W ciągu kolejnych miesięcy powstały kolejne utwory i w sierpniu 2017 ich debiutancka płyta była gotowa. Po zdobyciu nagrody za najlepszy duński album bluesowy, ich kariera przez ostatnie półtora roku nabrała rozpędu!

Richard i Laust mają różne spojrzenie na muzykę i to stanowi o ich sile. Richard wywodzi się z tradycyjnego bluesowo-soulowo-jazzowego środowiska, zaś Laust z kręgów bluesowo-reggae-hiphopowych. Z połączenia tych różnych wizji, producenckiego talentu Lausta oraz muzyki i tekstów Richarda powstał właśnie Trainman Blues.

Na scenie towarzyszą im gitarzysta Nichlas Kure i perkusista Lars Heiberg Andersen.

Richard James Farrell - wokal, gitara

Laust Nielsen - bas

Nichlas Kure - gitara

Lars Andersen - perkusja

Thorbj?rn Risager & The Black Tornado (DK)

Duńska grupa uhonorowana w 2017 roku tytułem najlepszego zespołu w plebiscycie European Blues Awards! Historia zespołu sięga 2003 roku, gdy wokalista i gitarzysta Thorbj?rn Risager zaprosił kilku ulubionych muzyków do swojego nowego projektu. Zespół został nazwany Thorbj?rn Risager Blue 7 i rozpoczął koncerty w całej Danii. Wkrótce spodobał się w całej Europie, zdobył też uznanie w Stanach Zjednoczonych.

W 2014 roku podpisał kontrakt z Ruf Records w Niemczech, wytwórnią mającą bardzo silną pozycję w międzynarodowym świecie bluesowym. W tym samym roku, przed wydaniem nagrodzonego wieloma nagrodami albumu "Too Many Roads", uzupełnił też swoją nazwę o "The Black Tornado" na dowód, że mamy do czynienia z prawdziwym zespołem, a nie grupą kilku przypadkowych muzyków.

Thorbj?rn Risager - wokal, gitara

Emil Balsgaard - klawisze i organy

Joachim Svendsgaard - gitara

Hans Nybo - saksofon i dodatkowy wokal

Peter Kehl - trąbka i dodatkowy wokal

S?ren B?jgaard - bas

Martin Seidelin - perkusja i dodatkowy wokal

Lisa Lystam Family Band (SE)

Zespół znany z eksperymentalnych koncertów i żywiołowej spontaniczności, która udziela się publiczności - powraca z trzecim albumem!

Album "III" powstał po pięciu latach muzycznych eksperymentów. Płyta, wydana przez Strawberry Studio przy udziale basisty i producenta Svena Lindvalla, to połączenie bluesa i stylu charakterystycznego dla grupy.

Głos Lisy jest potężny i energetyczny, a zarazem delikatny, co dodaje muzyce dużo dynamiki. Towarzyszą jej znakomicie muzycy: Fredrik, Matte, Johan i Patrik. Wspólnie tworzą jeden z najmocniejszych i najciekawszych skandynawskich zespołów.

Grupa zdobyła uznanie w Szwecji i poza jej granicami na setkach koncertów i festiwali, takich jak choćby Sweden Rock Festival, Peace and Love Festival czy Notodden Bluesfestival.

Lisa Lystam - wokal

Fredrik Karlsson - gitara, wokal

Matte Gustafsson - gitara

Johan Sund - bas

Patrik Thelin - perkusja

J.J. Band (PL)

Powstał w 2001 roku, gdy wokalista i gitarzysta Jacek Jaguś (od którego inicjałów pochodzi nazwa zespołu) podczas warsztatów bluesowych w Bolesławcu poznał harmonijkarza Bartka Łęczyckiego i zaproponował mu udział w swoim projekcie.

Rok później zespół wystąpił na kilku festiwalach bluesowych, zdobywając Grand Prix Olsztyńskich Nocy Bluesowych, Festiwalu Muzycznego im. Ryszarda Riedla w Tychach oraz Jesieni z Bluesem w Białymstoku.

To jeden z najważniejszych i najbardziej utytułowanych polskich zespołów bluesowych. Zagrał kilkaset koncertów na największych polskich festiwalach, takich jak: Rawa Blues, Jimiway, Bluestracje, Toruń Blues Meeting, Toruń Harmonica Bridge, Blues Nad Odrą, Sopot Blues Festival, Olsztyńskie Noce Bluesowe, Festiwal im. Ryśka Riedla, Jesień z Bluesem, Galicja Blues Festival, Blues Nad Bobrem. Koncertował również za granicą, m.in. w Niemczech, Czechach, Belgii, Słowacji i na Węgrzech.

Jacek "Jogi" Jaguś - gitara, śpiew

Bartek "Boruta" Łęczycki - harmonijka

Piotr Michalak - klawisze, Hammond

Sue Foley (CA)

Wielokrotnie nagradzana, jedna z najlepszych bluesowych i rootsowych artystek!

Jest potrójnym "zagrożeniem" jako wiodąca gitarzystka, wokalistka i autorka tekstów. Znana jest też z ignorowania konwencji i inspirowania młodych artystek.

Karierę zaczęła w Austin w Teksasie, w Antone - zasłużonej bluesowej wytwórni i historycznym nocnym klubie, który pomógł w wylansowaniu Steviego Raya Vaughana i wielu innych artystów. W 2001 roku zdobyła "kanadyjskie Grammy", czyli Juno Award. Jest rekordzistką w kanadyjskim konkursie Maple Blues Awards, trzykrotnie zdobyła Trophees de Blues de France, a także kilka nominacji do nagrody Blues Music Awards od The Blues Foundation.

Jest ostatni album, "The Ice Queen" (2018), to powrót Foley do jej teksańskich korzeni i ponowne spotkanie ze starymi przyjaciółmi. Gośćmi specjalnymi na płycie byli legendarni gitarzyści z Teksasu - Jimmie Vaughan, Billy F. Gibbons z zespołu Z.Z. Top i Charlie Sexton, a także wiele innych gwiazd Lone Star State.

Sue Foley - wokal, gitara

Tom Bona - perkusja

Leo Valvassori - bas

Andrzej "Stagracz" Stagraczyński - bas

Bartek "Mr Shuffle" Niebielecki - perkusja

Brandon Santini (USA)

Wokalista i harmonijkarz Brandon Santini to jeden z tych młodych bluesowych wykonawców, których karierę warto obserwować. Artysta łączy miłość i szacunek do tradycyjnego bluesa ze współczesnym i barwnym stylem gry. Jego nazwisko wymienia się wśród nazwisk takich gwiazd, jak James Cotton, Kim Wilson, Dennis Gruenling czy Charlie Musselwhite.

Wychował się w Północnej Karolinie. Gdy miał 15 lat, w 1997 roku kupił swoją pierwszą harmonijkę. W 2003 roku założył zespół Delta Highway i przeprowadził się do Memphis, gdzie chłonął muzykę i kulturę regionu. Swoje umiejętności szlifował noc w noc, grając w lokalnych klubach, tak jak dekady przed nim Robert Johnson, Muddy Waters czy B.B. King. Dziś daje ponad 100 koncertów rocznie na całym świecie i ma na koncie pięć nominacji do Blues Music Award.

Jego najnowszy album "The Longshot" to zjazd z autostrady tradycyjnego bluesa, po której Santini przejechał setki mil. Kogoś może dziwić, że 37-letni artysta inspiruje się takimi legendami rocka, jak The Rolling Stones, Tom Petty & The Heartbreakers, The Allman Brothers Band czy Creedence Clearwater Revival w tym samym stopniu co Little Walterem, Muddy Watersem czy Howlin' Wolfem. Od otwierającego utworu "Don't Come Around Here" po końcowy akustyczny "Broken Bones", Santini łączy blues i rock, tworząc introspekcyjny energetyczny album.

Noah Wotherspoon Band (USA)

Wszyscy członkowie zespołu pochodzą z amerykańskiego stanu Ohio. Lider, Noah Wotherspoon, swą przygodę z gitarą zaczął już jako nastolatek. Choć imponuje techniką, nie jest gitarzystą ścigającym się z innymi. Przez lata wykształcił własny indywidualny styl, definiowany melodyjnością, pięknym tonem i genialnym muzycznym wyczuciem. Nic dziwnego, że w renomowanym konkursie International Blues Challenge 2015 został wybrany Najlepszym Gitarzystą, zaś cały zespół zajął zaszczytne drugie miejsce w klasyfikacji.

W 2015 roku ukazał się debiutancki album grupy "Mystic Mud". Obecnie Noah Wotherspoon Band pracuje nad nowym krążkiem, którego promocja odbędzie się jesienią tego roku podczas europejskiej trasy koncertowej.

Noah Wotherspoon - gitara, śpiew

Tom Rastikis - bas

Brian Aylor - perkusja

Źródło: Białostocki Ośrodek Kultury

Zobacz również